Substancje posiadające wiele grup hydroksylowych są określane jako spolyole.Mogą również zawierać estry, eter, amidy, akryle, metale, metaloidy i inne grupy funkcyjne, wraz z grupami hydroksylowymi.Poliole poliestrowe (PEP) składają się z grup estrowych i hydroksylowych w jednym szkielecie.Na ogół wytwarza się je w reakcji kondensacji między glikolami, tj. glikolem etylenowym, 1,4-butanodiolem, 1,6-heksanodiolem i kwasem/bezwodnikiem dikarboksylowym (alifatycznym lub aromatycznym).Właściwości PU zależą również od stopnia usieciowania oraz masy cząsteczkowej wyjściowego PEP.Podczas gdy silnie rozgałęziony PEP daje sztywny PU o dobrej odporności na ciepło i chemikalia, mniej rozgałęziony PEP daje PU o dobrej elastyczności (w niskiej temperaturze) i niskiej odporności chemicznej.Podobnie poliole o niskiej masie cząsteczkowej wytwarzają sztywny PU, podczas gdy długołańcuchowe poliole o wysokiej masie cząsteczkowej dają elastyczny PU.Doskonałym przykładem naturalnie występującego PEP jest olej rycynowy.Inne oleje roślinne (VO) poprzez przemiany chemiczne również dają PEP.PEP są podatne na hydrolizę ze względu na obecność grup estrowych, co również prowadzi do pogorszenia ich właściwości mechanicznych.Problem ten można rozwiązać przez dodanie niewielkiej ilości karbodiimidów.Poliole polieterowe (PETP) są tańsze niż PEP.Powstają w wyniku reakcji addycji tlenku etylenu lub propylenu z inicjatorami alkoholowymi lub aminowymi w obecności katalizatora kwasowego lub zasadowego.PU opracowane z PETP wykazują wysoką przepuszczalność wilgoci i niską Tg, co ogranicza ich szerokie zastosowanie w powłokach i farbach.Innym przykładem polioli jest akrylowany poliol (ACP) wytwarzany przez wolnorodnikową polimeryzację akrylanu/metakrylanu hydroksyetylu z innymi akrylanami.ACP wytwarza PU o ulepszonej stabilności termicznej, a także nadaje wynikowemu PU typowe właściwości akryli.Te PU znajdują zastosowanie jako materiały powłokowe.Poliole są dalej modyfikowane solami metali (np. octanami metali, karboksylanami, chlorkami) tworząc poliole zawierające metale lub poliole hybrydowe (MHP).PU otrzymany z MHP wykazuje dobrą stabilność termiczną, połysk i właściwości antybakteryjne.Literatura podaje kilka przykładów PEP, PETP, ACP, MHP na bazie VO stosowanych jako materiały powłokowe PU.Innym przykładem są amidodiole i poliole pochodzące z VO (opisane szczegółowo w rozdziale 20. Poliuretany na bazie oleju z nasion: wgląd), które posłużyły jako doskonałe materiały wyjściowe do opracowania PU.Te PU wykazały dobrą stabilność termiczną i odporność na hydrolizę dzięki obecności grupy amidowej w szkielecie diolowym lub poliolowym.

Deklaracja: Artykuł jest cytowany zWprowadzenie do chemii poliuretanówFelipe M. de Souza, 1 Pawan K. Kahol, 2 i Ram K. Gupta *, 1 .Tylko do komunikacji i nauki, nie rób innych celów komercyjnych, nie reprezentuje poglądów i opinii firmy, jeśli chcesz przedrukować, skontaktuj się z oryginalnym autorem, jeśli doszło do naruszenia, skontaktuj się z nami natychmiast, aby usunąć przetwarzanie.